Pościg za przestępcą w 1937 roku

Jak donosił "Ilustrowany Kurier Codzienny" z 16 listopada 1937 roku, kilka dni wcześniej doszło w Choczni do pościgu za poszukiwanym przestępcą:

Udała ucieczka złodzieja

W nocy z dnia 10 /11 bm. patrol policji państwowej z posterunku wadowickiego w czasie obchodu swego rejonu napotkał na polach między Zawadką a Chocznią poszukiwanego od dłuższego czasu przez sądy i policję za różne przestępstwa Aleksandra Góralczyka, rodem z Zagórnika.

Góralczyk na wezwanie policji, aby się zatrzymał, zaczął uciekać, wobec czego oddano za nim kilka strzałów, które chybiły.

Skutkiem bardzo ciemnej nocy i znajdujących się w pobliżu zarośli udało się Góralczykowi umknąć policji.

O Choczni w książce Bolesława Marczewskiego z 1897 roku

Fragmenty dotyczące Choczni z książki Bolesława Marczewskiego "Powiat wadowicki pod względem geograficznym, statystycznym i historycznym" (1897):

"Chocznia wieś, rozłożona półkolem nad rzeką Choczeńką, zasłoniona od południa pasmem ostatniego wału gór zachodniego Beskidu; graniczy na północ z Frydrychowicami, na wschód z Wadowicami i Zawadką, na poł. z Ponikwią, na zachód z Inwałdem i Frydrychowicami. Długość wsi wynosi prawie 6 km, odległość od Wadowic 2,5 km. Przez wieś prowadzi gościniec wiedeński z Andrychowa do Wadowic i Kalwaryi, tudzież kolej żelazna Biała-Kalwarya, której przystanek otwarty 1 października 1893 r. znajduje się na polach choczeńskich.

Wieś zajmuje obszar 3368 morgów; w tem 1637 mor. roli ornej; 390 domów, 2250 mieszkańców. Większa posiadłość Stanisława Dunina, miała tu w roku 1890 trzy karczmy, 2 morgi roli, 3 morg. pastwisk, 140 morgów lasu, 968 sążni parceli budowlanych; ogółem więc 147 morgów, 780 sążni.

Ludność tutejszą stanowią mazurzy nadwiślańscy, którzy posiadają wiele odrębnych cech od ludności sąsiednich wsi. Oświata silnie już tu zapuściła korzenie, lud bierze się ochoczo do książek, gazet, słucha odczytów i świadomy jest spraw publicznych, to też nietrudno tu o ludzi światłych. W r. 1895 wybrano na posła do sejmu z mniejszych posiadłości Antoniego Styłę, włościanina z Choczni.

Oprócz rolnictwa trudnią się tu murarstwem, to też w dogodnej porze rozchodzą się w bliższe i dalsze okolice szukając zarobku. Gospodarstwa są tu rozdrobnione, tak że rolnik, który posiada 20 morgów, uchodzi za bogacza. Pola bywają wąskie, a długie. Chów bydła dosyć staranny, sprzedają bowiem tutejsze gospodynie wiele nabiału w Wadowicach. Gleba średnio urodzajna, gliniasta; włościanie zakupują wiele nawozów w Wadowicach celem zasilenia gruntu. 

We wsi jest trzech malarzy pokojowych, dwóch kowali, dwóch stolarzy i kilku cieśli. Są tu trzy cegielnie. Dawnymi czasy trudniono się tkactwem, dzisiaj nie ma już tu jednego nawet tkacza.

(...) Według podania osiedlił się tu w dawniejszych czasach lud koczowniczy, budujący namioty, nazywane kucze na wyrębach leśnych. Od tych namiotów czyli kucz, nazwano tę osadę Kucznią, od tej nazwy powstała Chocznia.

Jest tu góra zwana Germatką , na której są ślady zamczyska; wykopują tu jeszcze kamienie, spojone wapnem, stanowiące niegdyś fundamenta owego zamku."

Stanisław Ścigalski - działacz i polityk z Choczni

Stanisław Ścigalski (ur. 02.05.1904 Chocznia - zm. 01.12.1999 Montreal)

prawnik, polityk, działacz ludowy, dziennikarz

Absolwent wadowickiego gimnazjum w 1924 roku. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Działał w Polskiej Akademickiej Młodzieży Ludowej, której był wiceprezesem w latach 1927–1928. W choczeńskich wyborach samorządowych w 1927 roku agitował na rzecz koalicji Chjeno-Piasta, a przeciw Józefowi Putkowi.
W latach 1928–1929 pełnił funkcję przewodniczącego Sądu Koleżeńskiego PAML w Krakowie. 

W 1929 roku pracował jako redaktor tygodnika „Piast”,  organu Polskiego Stronnictwa Ludowego. 

Po studiach i ukończeniu szkoły podchorążych artylerii we Włodzimierzu (1930-31), aplikował w kancelarii prawnej w Krościenku i w kancelarii adwokackiej w Warszawie (1932). 

W latach 1935-36 działacz i sekretarz zarządu wojewódzkiego PSL Piast. W latach 1936–1939 był sekretarzem zarządu wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego w Warszawie, współpracownikiem prezesa Macieja Rataja. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 roku w 27 pułku artylerii. Po kapitulacji początkowo ukrywał się w Choczni, a potem przez Węgry dostał się najpierw do Francji (czerwiec 1940), a później do Plymouth w Wielkiej Brytanii. 

Znalazł zatrudnienie jako pracownik Polskiego Rządu Emigracyjnego. Był członkiem Komitetu Zagranicznego Stronnictwa Ludowego, a od 1942 roku członkiem Grupy Zagranicznej SL gdzie należał do przeciwników gen. Sikorskiego, a zwolenników Witosa.  Pełnił funkcję zastępcy dyrektora departamentu Krajowego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych rządu polskiego na emigracji, pełnomocnika do spraw propagandy. Był pracownikiem Zarządu Głównego Czerwonego Krzyża w Londynie oraz Towarzystwa Pomocy Polakom, zaangażowanym w akcję przesyłania imiennych paczek żywnościowych i odzieżowych Polakom więzionym w obozach koncentracyjnych i rodzinom polskim wysiedlonym z ziem zajętych przez Niemców. 

W 1945 roku został wybrany wiceprezesem Stronnictwa Ludowego „Wolność”. W tym samym roku podpisał deklarację programową Polskiego Ruchu Wolnościowego „Niepodległość i Demokracja”. W latach 1950-1951 członek Klubu Ludowego w III i IV Radzie Narodowej RP w Londynie. 

W 1951 roku wyjechał z Wielkiej Brytanii do USA, a następnie osiedlił się w Toronto w Kanadzie, gdzie prowadził zakład malarski. W 1955 roku prezes delegatury Skarbu Narodowego na Kanadę z siedzibą w Toronto. 
Był synem Karola i Agnieszki z domu Guzdek.

Żonaty z Angielką Constance Phyllis Morrison (1910-1995), z którą miał córkę Marię. 
Po śmierci w Montrealu został skremowany (6 grudnia 1999), a jego prochy pochowano na choczeńskim cmentarzu parafialnym.