Nazwiska Drożdż na próżno szukać
w trzech najstarszych choczeńskich księgach metrykalnych, obejmujących drugą
połowę XVII wieku i prawie cały wiek XVIII.
Przodkowie współcześnie żyjących
w Choczni Drożdżów musieli przybyć tu pomiędzy 1813 a 1818 rokiem.
27 maja 1818 roku ochrzczono
bowiem w Choczni Małgorzatę Drożdż, córkę Michała Drożdża i Katarzyny
Kumorowicz, a około 1813 roku, jak wynika z późniejszych dokumentów, urodził
się jeszcze gdzieś poza Chocznią Tomasz Drożdż, syn tej samej pary.
Początkowo Michał i Katarzyna
Drożdżowie nie mieli w Choczni własnego gospodarstwa i pełnej wolności
osobistej, ponieważ pracowali na rzecz choczeńskiego plebana, jako zatrudnieni
przez niego stali robotnicy rolni.
Mieszkali w budynku ówczesnej
plebani, w izbie czeladnej przeznaczonej dla poddanych plebańskich.
W 1828 roku figurują już jednak
jako mieszkańcy domu nr 217, położonego pośród pól z dala od innych zabudowań, blisko granicy z
Frydrychowicami.
Tam właśnie 15 lutego 1828 roku
zmarła czterdziestopięcioletnia Anna Kumor córka Stanisława, czyli osoba
nosząca to samo nazwisko, co żona Michała Drożdża. Być może była jej starszą
siostrą. Ponieważ Anna Kumor pochodziła z Ostrysza pod Makowem Podhalańskiem,
to może być to wskazówka, gdzie należy szukać wcześniejszych siedzib
choczeńskich Drożdżów.
Urodzony poza Chocznią Tomasz
Drożdż poślubił w 1832 roku także niepochodzącą z Choczni Katarzynę Kolber,
córkę Antoniego i rok później doczekał się z nią syna, także Tomasza.
Tomasz Drożdż senior wymieniany
jest w austriackim spisie własności z lat 1844-1852, jako właściciel nieco ponad
ośmiomorgowego gospodarstwa i domu nr 217.
Gdy w 1857 roku Tomasz Drożdż junior
żenił się w Choczni z Marianną z domu Haczek, jego ojciec już nie żył. Tomasz i
Marianna przez 8 lat trwania ich związku nie doczekali się dzieci. Po śmierci
Marianny Tomasz szybko poślubił Annę Targosz z Ponikwi i w 1866 roku na świat
przyszło ich pierwsze dziecko- córka Anna, później po mężu Góralczyk.
Z punktu widzenia dzisiejszych
Drożdżów najistotniejsze są urodziny trzech synów Tomasza i Anny: Wojciecha
(ur. w 1870 roku), Józefa (urodzonego w 1873 roku) i Jana (urodzonego w 1890
roku), dzięki którym to nazwisko przetrwało w Choczni do dziś.
Warto zwrócić uwagę, że w chwili
urodzenia najmłodszego z nich Jana jego ojciec Tomasz miał już 57 lat.
W 1875 roku Tomasz Drożdż młodszy
ofiarował 3 złote na zakup i przeróbkę choczeńskich dzwonów, jako mieszkaniec
domu nr 99, który można zlokalizować na współczesnej mapie przy Białej Drodze,
w jej środkowej części.
Trzej synowie Tomasza i Anny przyczynili
się do dużego rozrostu rodu Drożdżów.
- Wojciech Drożdż, mąż Antoniny z
Ramendów, miał dziesięcioro dzieci, z których cztery dożyły dorosłości, a trzy
z nich założyły własne rodziny. Byli to: Waleria, urodzona w 1897 roku, po mężu
Wiktor, Julian, urodzony w 1906 roku i Maria, urodzona w 1908 roku, po mężu
Bryndza.
- Józef Drożdż, murarz zasłużony
przy budowie szkoły w Choczni Dolnej i młynarz na Zarąbkach był mężem
Bronisławy z domu Romańczyk i ojcem aż 14 dzieci: Marii po mężu Polak (ur.
1897), Anny po mężu Matejko (ur. 1897), Jana (ur. 1901), Teofila (ur. 1903),
Adama (ur. 1903), Apolonii (ur. 1905), Aleksandra (ur. 1907), Elżbiety (ur.
1909), Franciszka (ur. 1911), Józefa (ur. 1914), Jadwigi po mężu Palus (ur. 1917),
Antoniego (ur. 1920), Tadeusza (ur. 1922) i Stanisława (ur. 1925).
- Najmłodszy Jan Drożdż z żoną
Marią z domu Faber doczekali się natomiast piętnaściorga dzieci. Dziewięciu
córek: Anastazji po mężu Świętek, Elżbiety, Bronisławy po mężu Sankowskiej,
Józefy, Anny po mężu Wójcik, Stefanii po mężu Banaś, Heleny, Stanisławy po mężu
Bandura i Józefy po mężu Smaza oraz sześciu synów: Stanisława, Władysława,
Tadeusza, Jana, Jana Franciszka i Edwarda.
Czyli w sumie Tomasz i Anna
Drożdż mieli aż 39 wnuków i wnuczek noszących nazwisko Drożdż. Dodatkowo
jeszcze kolejne wnuki po ich córkach Helenie Kręcioch (dzieci urodzone w
czeskiej Opawie), Katarzynie Michalak i Bronisławie Targosz (w Choczni).
 |
Anna Drożdż później Wójcik (z prawej)
zdjęcie z I Komunii z ks. Leonem Bzowskim
lata 30-ste XX wieku
Zdjęcie z archiwum Urszuli Szczygieł |
W czasie II wojny światowej
zginął Jan Drożdż, syn Tomasza (w Majdanku), a jego bratanek Józef Drożdż, syn
Józefa, zaginął bez wieści. Szewc Antoni Drożdż (syn Józefa) był więziony w
Auschwitz i Flossenbürgu. Julian Drożdż, syn Wojciecha, żołnierz Polskich Sił
Zbrojnych we Francji, został internowany w Szwajcarii. Julian po wojnie
pozostał na emigracji we Francji i używał nazwiska Droze.
W 1945 roku straty i szkody
spowodowane wojną zgłosiło troje choczeńskich Drożdżów:
- młynarz i rolnik Józef Drożdż z
Zarąbek wycenił je na 29760 przedwojennych złotych,
- Maria Drożdż, żona Jana-więźnia
z Majdanka, na 20270 złotych,
- Aleksander Drożdż, syn Józefa, na 5071 złotych.
Rok później na listach do
głosowania w referendum ludowym znalazło się 11 osób o nazwisku Drożdż:
Aleksander (ur. 1907), Balbina (ur. 1904) i Franciszek (ur. 1911) spod numeru
86, Bronisława (ur. 1918), Maria (ur. 1896), Władysław (ur. 1921) spod numeru
99, Bronisława (ur. 1880), Józef (ur. 1873) i Stanisław (ur. 1905) spod numeru 190,
Antonina (ur. 1877) i Wojciech (ur. 1870) spod numeru 234, Janina (ur. 1924) i
Stanisław (ur. 1920) spod numeru 404.
Franciszek, syn Józefa (ur. 1911)
po wojnie znalazł się w Bielsku. Wraz z żoną Teklą z domu Drapa zostali
rodzicami dwóch przyszłych księży: Adama (proboszcza w Goleszowie) i Zenona
(proboszcza w Katowicach- Józefowcu) oraz Jolanty.
W działalności w choczeńskim
samorządzie wyróżniał się wspomniany już wyżej Aleksander Drożdż, członek Gminnej
Rady Narodowej w latach 1949-150 i 1951-1953.
Na emigracji we Francji oprócz
Juliana Drożdża pozostał także Mieczysław Drożdż, syn Aleksandra, urodzony w 1934
roku, który również używał tam nazwiska Droze.
Natomiast jego brat Edward,
urodzony w 1936 roku, zamieszkiwał w Cicero pod Chicago w USA, a amerykańskie
obywatelstwo otrzymał w 1973 roku.
Spośród 5178 polskich Drożdżów
(stan na koniec 2017 roku) około 40% mieszkało w Małopolsce, a znaczące ilości
także na Górnym i Dolny Śląsku, Mazowszu, Podkarpaciu, województwie łódzkim i
wielkopolskim.
Teresa Kolber, autorka pracy „Słownik
nazwisk mieszkanców dekanatu wadowickiego”, wywodzi pochodzenie tego nazwiska
od drozda, ptaka z rodziny wróblowatych.
