Represjonowani przez organy władzy sowieckiej w czasie II wojny światowej

Rodzina Bator:

1. Józef Bator (ur. 1897- zm. 1980) - pracownik kamieniołomu bazaltu w Janowej Dolinie na Wołyniu, gdzie osiedlił się z rodziną w latach 30-stych XX wieku. W 1941 roku został wysiedlony do Kazachstanu, skąd trafił do armii Andersa. Zwolniony z wojska ze względu na tyfus znalazł się najpierw w obozie cywilnym w Isfahan w Iranie, a następnie w Indiach. W styczniu 1948 na statku SS „Ormonde” dotarł z Indii do Nottingham w Anglii (deklarowany wówczas zawód- rzeźnik). Tam spotkał się z czterema ocalałymi synami. W Anglii ożenił się po raz drugi i zamieszkał w Yorkshire. Na starość wrócił do Choczni. Po śmierci został pochowany na choczeńskim cmentarzu. Syn Feliksa i Marianny z domu Rozpond, żonaty z Rozalią z domu Suwaj, z którą miał synów: Jana, Stefana, Mieczysława, Stanisława i Edwarda oraz córki: Marię i Halinę. Z drugą żoną miał w Anglii pięcioro dzieci.
2. Rozalia Bator (z domu Suwaj) - wysiedlona z mężem Józefem i  młodszymi dziećmi z Janowej Doliny na Wołyniu do Kazachstanu, gdzie zmarła w 1942 roku.
3. Jan Bator (ur. 1921 - zm. 1940) - W  momencie wybuchu II wojny światowej jako członek rodziny osadników z Choczni mieszkał w Janowej Dolinie na Wołyniu i pracował jako robotnik w kamieniołomie bazaltu. Był członkiem miejscowego klubu sportowego „Strzelec”. W 1940 został aresztowany przez NKWD, umieszczony w obozie w Starobielsku i stracony prawdopodobnie w Charkowie. 
4. Stefan Bator (ur. 1922- zm. 1996) -  w  momencie wybuchu II wojny światowej jako członek rodziny osadników z Choczni mieszkał w Janowej Dolinie na Wołyniu i pracował jako robotnik w kamieniołomie bazaltu. Był członkiem miejscowego klubu sportowego „Strzelec” (kajakarz). Uczestnik Kampanii Wrześniowej. W 1940 został aresztowany przez NKWD i skazany na 5 lat łagru na Syberii.  W 1942 znalazł się jako ochotnik w armii generała Andersa, po zwolnieniu z sowieckiego łagru na mocy układu Sikorski-Majski. Przez obozy w w Palestynie (Castina Camp) i Iraku na przełomie 1943 i 1944 roku dotarł wraz z II Korpusem Polskim do Włoch. Walczył w 3 batalionie łączności 3 Dywizji Strzelców Karpackich, między innymi pod Monte Cassino w dniach 11-29 maja 1944. Po wojnie, we wrześniu 1947 roku, został przeniesiony wraz z całą jednostką do Wielkiej Brytanii i zdemobilizowany w stopniu starszego szeregowego.  Za zasługi wojenne otrzymał Krzyż Walecznych. Pozostał na emigracji w Anglii i mieszkał w Nottingham. Mąż Janiny, z którą miał dwoje dzieci: Barbarę i Andrzeja.
5. Mieczysław Bator (ur. 1926 - zm. 2002) - w  momencie wybuchu II wojny światowej mieszkał z rodzicami i rodzeństwem w Janowej Dolinie na Wołyniu. W 1941 roku został wysiedlony do Kazachstanu, gdzie pracował w kołchozie. W 1942 wstąpił do oddziałów junackich armii Andersa. Po ukończeniu szkoły kadetów w Palestynie znalazła się (od 1944 roku) we Włoszech, w I batalionie 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Walczył między innymi pod Monte Cassino. Po demobilizacji w stopniu kaprala podchorążego pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował jako chemik i spawacz. Członek polskiego chóru „Varsovia”. Za zasługi wojenne odznaczony Krzyżem Walecznych. Mąż Haliny, z którą miał dwóch synów: Ireneusza i Janusza.
6. Halina Żbikowska (z domu Bator) (ur. 1928) - w  momencie wybuchu II wojny światowej mieszkała z rodzicami i rodzeństwem w Janowej Dolinie na Wołyniu. W 1940 roku została deportowana z rodzicami do Kazachstanu, gdzie pracowała w kołchozie. Teren ZSRR opuściła wraz z wojskami generała Andersa. Wstąpiła do oddziałów Pomocniczej Służby Kobiet i służyła w Szkocji. W 1946 roku z mężem Kazimierzem Żbikowskim wróciła do Polski. 
7. Stanisław Bator (ur. 1930) - w  momencie wybuchu II wojny światowej mieszkał z rodzicami i rodzeństwem w Janowej Dolinie na Wołyniu. W 1940 roku został deportowany z rodzicami do Kazachstanu. Opuścił Związek Sowiecki wraz z armią generała Andersa i uczęszczał od 1942 roku do Junackiej Szkoły Mechanicznej w Palestynie. Po wojnie osiadł w Anglii. 
8. Edward Bator (ur. 1932) - w  momencie wybuchu II wojny światowej mieszkał z rodzicami i rodzeństwem w Janowej Dolinie na Wołyniu. W 1940 roku został deportowany z rodzicami do Kazachstanu. Opuścił Związek Sowiecki wraz z armią generała Andersa i uczęszczał od 1942 roku do Junackiej Szkoły Mechanicznej w Palestynie. Po wojnie znalazł się z braćmi i ojcem w Anglii. W 1955 roku wstąpił do  armii USA. Służył między innymi we Francji, Niemczech, Korei, Wietnamie i na Okinawie. Po przejściu na emeryturę w stopniu starszego sierżanta sztabowego osiadł w Północnej Karolinie z żoną Jadwigą z domu Romańczyk, również pochodzącą z Choczni, którą poślubił w 1958 roku we Francji.

Pozostali represjonowani:

1. Jan Bryndza (ur. około 1898- zm. 1979) żołnierz 12 pułku piechoty w kampanii wrześniowej, rozbrojony przez Rosjan pod Czortkowem. Pracował przymusowo przy budowie dróg w okolicach Moskwy.W grudniu 1939 roku wydany Niemcom. Syn Izydora i Agaty, żonaty z Marią z Dąbrowskich.
2. Stanisław Guzdek (ur. 1915) - we wrześniu 1939 roku aresztowany przez Rosjan (NKWD) we Włodzimierzu. Więziony kolejno w obozach w Zaporożu, Komi (Siewżełdorłag) i w Juży. We wrześniu 1941 roku wstąpił do polskiej armii generała Andersa. Syn Szymona i Agnieszki z Lipowskich.
3. Stanisław Jurecki (ur. 1916- zm. 1993) - we wrześniu 1939 roku aresztowany przez Rosjan (NKWD) w Szyrwintach na Litwie. Więziony kolejno w obozach w Wiłkowiszkach, Juchnowie, Ponoju i Suzdalu. We wrześniu 1941 roku wstąpił do polskiej armii generała Andersa w Tatiszczewie Po wojnie w Wielkiej Brytanii, od 1949 roku na emigracji w Argentynie (razem z bratem Franciszkiem). Syn Feliksa i Moniki z domu Tabija.
4. Antoni Ligięza (ur. 1899 - zm. 1980) żołnierz 12 pułku piechoty internowany przez wojska radzieckie na terenie obecnej Ukrainy. Pracował w kamieniołomach, ZSRR opuścił wraz z armią gen. Andersa. Syn Józefa i Franciszki z domu Strzeżoń.
5. Jan Ramenda (ur. 1908 - zm. 1944) - we wrześniu 1939 roku aresztowany przez Rosjan (NKWD) w Kowlu. Więziony kolejno w obozach w Szepietówce i w Równem. We wrześniu 1941 roku w Tockoje wstąpił do polskiej armii generała Andersa. Był kapralem 18 Batalionu Strzelców 2 Korpusu gen. Andersa, zginął w bitwie pod Monte Cassino i  pochowany został na tamtejszym cmentarzu wojskowym. Syn Jana.
6. Stanisław Ramenda (ur. 1888) - w 1940 roku wywieziony wraz z rodziną z Łobaczówki na Wołyniu do obwodu archangielskiego. Zaginął podczas transportu do Kazachstanu w 1941 roku.Syn Antoniego i Marianny z domu Styła.
7. Maria Siwiec (ur. 1901- zm. 1944) wywieziona do Azji Środkowej, gdzie zmarła.Jej symboliczny grób znajduje się w Krakowie. Córka Józefa i Antoniny z domu Kręcioch.
8. Zbigniew Szczerczak (ur. 1906 - zm. 1940) - w 1922 ukończył szkołę powszechną męską w Tarnowie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnowie (1927) i Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Krakowie (1928). Podporucznik mianowany 01.01.1931, przydzielony do 73 pułku piechoty. Nauczyciel szkoły powszechnej w Bytkowie i Michałkowicach k. Katowic. Jeniec obozu w Kozielsku. Zamordowany w Katyniu, niezidentyfikowany podczas ekshumacji. W 2007 awansowany pośmiertnie na porucznika. Żonaty, miał córkę Ilonę. Syn Stanisława (choczeńskiego nauczyciela) i Walerii z domu Gatczyk.
9. Wincentyna Talaga (ur. 1914- zm. 1997) aresztowana przez NKWD w Rustweczku i po okresie uwięzienia deportowana ze Lwowa wgłąb ZSRS.
10. Waleria Tyszkiewicz z domu Zając (ur. 1911- zm. 1993) deportowana wgłąb ZSRR, skąd udało się jej wydostać z armią gen. Andersa. Córka Andrzeja i Marii z domu Widlarz, żona Antoniego Tyszkiewicza.
11. Włodzimierz Wcisło (ur. 1919 - zm. 1944) aresztowany przez władze radzieckie we Lwowie i osadzony w więzieniu. Związek Radziecki opuścił wraz z armią gen. Andersa. Brał udział w walkach we Włoszech, w tym pod Monte Cassino. Zmarł 29 sierpnia 1944 w szpitalu w Anconie, w wyniku poparzeń po pożarze jego wozu. Syn Jana i Janiny z domu Szczur.
12. Tadeusz Wróbel (ur. 1919) - we wrześniu 1939 roku aresztowany przez Rosjan (NKWD) we Włodzimierzu. Więziony kolejno w obozach w Zaporożu, Komi (Siewżełdorłag) i w Juży. We wrześniu 1941 wstąpił do polskiej armii Andersa.  Zmarł w Kanaqin w Iranie. Syn Szymona i Marii z domu Odrobina.
13. Stanisław Zając (ur. 1910 - zm. 1940) - absolwent wadowickiego gimnazjum w 1930 roku, urzędnik- pracownik urzędu skarbowego w Sarnach. Ukończył w 1932 roku kurs baonu podchorążych rezerwy piechoty nr. 7 W Śremie. Podporucznik mianowany 01.01.1934, przydzielony do 50 pułku piechoty. Zmobilizowany w 1939 r. został wzięty do niewoli sowieckiej i osadzony w obozie w Kozielsku, zamordowany w Katyniu. Zidentyfikowany pod nr AM 2847. Pośmiertnie awansowany na stopień porucznika WP. Syn Stefana i Rozalii z domu Hodur.