7 czerwca 1823 roku w domu Wojciecha Woźniaka i jego żony Justyny z Rułów, usytuowanym na Komanim Pagórku, przyszedł na świat Antoni Woźniak, jako siódme z kolei dziecko tej pary (a drugi syn).
Jego matka Justyna z pierwszego małżeństwa z Kazimierzem Bandołą miała już wcześniej troje dzieci, a po Antonim urodziła jeszcze kolejne dwie córki.
Młody Antoni poszedł w ślady swojego starszego o 12 lat brata Piotra i po ukończeniu edukacji w trzyletniej szkole w Wadowicach oraz gimnazjum w spiskim Podolińcu (wówczas na Węgrzech, a obecnie na Słowacji) w 1848 roku wstąpił do tarnowskiego seminarium duchownego.
Nie mógł przy tym liczyć na wsparcie brata księdza, ponieważ Piotr zmarł 2 lat wcześniej, w wieku zaledwie 38 lat.
Ostatecznie Antoni został wyświęcony na księdza w 1856 roku, czego niestety nie doczekali jego rodzice.
Po święceniach skierowany został do parafii Bestwinie. Następnie od 1858 do 1860 roku sprawował posługę wikariusza w Spytkowicach, a później od 1861 roku w Tyńcu.
W 1861 roku wrócił w rodzinne strony, by objąć parafię pod wezwaniem Przemienia Pańskiego w Radoczy, na miejsce zmarłego księdza Jana Nepomucena Paulischty.
Tam pracował przez 19 lat, aż do śmierci 4 stycznia 1880 roku.
Przez pierwsze 10 lat posługi w Radoczy obowiązki jego gospodyni pełniła przyrodnia siostra Katarzyna Szczur.
Zestawienie księży pochodzących z Choczni (urodzonych przed II wojną światową) - link.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz