Michał Twaróg - uczestnik walk o Monte Cassino

Urodzony 26 września 1919 w Choczni, w rolniczej rodzinie Jana Twaroga i Marii z domu Wider (z pierwszego męża Pietruszka), zmarł 18 sierpnia 1984, spoczywa na cm. w Choczni.

8 listopada 1938 ochotniczo zgłosił się do odbycia zasadniczej służby wojskowej, skierowany do X Batalionu Pancernego Łódź. 2 lutego ukończył kurs podoficerski, otrzymując stopień st. strzelca.

W okresie od 1 do 19 września 1939 służył w Ośrodku Zaopatrzenia X Batalionu Pancernego. 20 września przekroczył granicę polsko-rumuńską. 25 maja 1940 wyjechał do Jugosławii, a 8 sierpnia 1940 do Grecji, następnie przez Palestynę do Egiptu (Niepodległa Brygada Karpacka).

Latrun koło Emaus (Palestyna), 1940,
Michał Twaróg drugi od prawej w rzędzie stojących.

Od 25 sierpnia do 8 grudnia 1940 brał udział w walkach o Tobruk, w czasie których został ranny (otrzymał Odznakę za rany i awans do st. kaprala). W okresie 1941-1942 uczestniczył w kampanii libijskiej. 27 marca 1944 skierowany na front włoski (Monte Cassino, Bolonia) w szeregach Pułku Ułanów Karpackich (SBSK). Odznaczenia: Krzyż Walecznych, Medal WP za wojnę 39-45, Krzyż Monte Cassino, 4 odznaczenia brytyjskie (Gwiazda Italii, Gwiazda Afryki, Medal Wojska). Wojskowa specjalizacja: obsługa czołgów ciężkich – dowódca wieży; kapral.

Parada zwycięstwa w Bolonii, 3 maja 1945; 

Michał Twaróg pierwszy z lewej w drugim rzędzie

18 czerwca 1946 odkomenderowany do Anglii, 2 czerwca 1947 wrócił do kraju (przez Gdynię; oficjalnie zdemobilizowany 7 czerwca 1947 – RKU Wadowice).

   Po powrocie do Polski trudności ze znalezieniem pracy (chwilowe zatrudnienie w kopalni, później kopanie rowów melioracyjnych, prace dorywcze). W 1959 ukończył Państwowe Technikum Wodno-Melioracyjne w Krakowie i został kierownikiem budowy w Rejonowym Przeds. Wodno-Melioracyjnym w Wadowicach (dyrekcja w Krakowie), gdzie pracował do przejścia na emeryturę we wrześniu 1979.

  Za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej (był cenionym pracownikiem, ZBoWiD-owcem, działaczem związkowym) otrzymał: Złoty Krzyż Zasługi (27 sierpnia 1971), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 sierpnia 1978), medal Za udział w wojnie obronnej 1939, odznaczenia resortowe i szereg dyplomów. Chętnie przyjmował zaproszenia na spotkania z młodzieżą (szkoły, drużyny harcerskie), dzieląc się ze słuchaczami swoimi przeżyciami wojennymi. Utrzymywał kontakty z kolegami frontowymi. Niezrealizowanym marzeniem pozostało odwiedzenie cmentarza na Monte Cassino.

   W maju 1948 ożenił się z Marią Ast, dochowali się czworga dzieci (Michał, Józef, Teresa, Urszula). Nigdy nie żałował powrotu do kraju (mimo przestróg matki!), za którym bardzo tęsknił, choć inaczej wyobrażał sobie powojenną rzeczywistość.

                                                                                          Maria Biel