 |
| Władysław Jończy fotografia z książki "100 lat weterynarii w Puławach" |
W połowie lat 60. XIX z Wieprza do Choczni
przeprowadził się Józef Jończy wraz z rodziną. Zamieszkali w górnej części wsi,
gdzie Józef zajmował się młynarstwem i uprawą roli. Pierwsze dziecko Jończych,
które urodziło się już w nowym miejscu, otrzymało po ojcu imię Józef. Tak
wynika z metryki chrztu sporządzonej w marcu 1867 roku. Rodzice nie skąpili pieniędzy
w celu wykształcenia młodego Józka i posłali go do wadowickiego gimnazjum.
Później kontynuował on edukację w krakowskim seminarium nauczycielskim. W 1888
roku Józef Jończy jr wykazywany jest jako nauczyciel zastępczy w Izdebniku, a w
1891 roku jako samodzielny nauczyciel w Brennej koło Skoczowa. Tam po urodzeniu
martwych bliźniąt zmarła jego żona Adelajda.
W 1894 roku Józef Jończy poślubił Anielę z domu Prymas, która dwa lata później także
powiła bliźnięta: Władysława Kazimierza i Adama. Natomiast w 1897 roku urodził
się im kolejny syn, któremu nadali tym razem imiona Kazimierz i Władysław. Taki
dobór imienia – czyli odwrotny zestaw niż w przypadku jednego z wcześniejszych
bliźniąt, miał swoje dalsze konsekwencje. Nie wiadomo mianowicie, właściwie którym
z synów Józefa i Anieli Jończych był przyszły pułkownik, występujący w oficjalnych
dokumentach jako Władysław Jończy. Czy Władysławem Kazimierzem, jednym z
bliźniąt urodzonym w Skoczowie w 1896 roku, czy też Kazimierzem Władysławem,
który przyszedł na świat rok później w Brennej. Za pierwszą wersją przemawia
zgodność imienia oraz dopisek w metryce chrztu Władysława Kazimierza z datą
zgonu (1966), pokrywającą się ze znaną datą śmierci pułkownika Władysława. Za
drugą zaś data i miejsce urodzenia (1897), takie same, jak podawane w różnych
źródłach dotyczących bohatera tej notatki i adnotacja o zawartym małżeństwie z
kobietą, która była faktyczną żoną pułkownika Władysława Jończego.
Prawdopodobnie prawdziwa jest druga z tych możliwości i płk Władysław Jończy
był w rzeczywistości Kazimierzem Władysławem Jończym, żyjącym w latach 1897-1966 i używającym swojego
drugiego imienia.
Jego dalsze losy nie są już tak zagmatwane. Od
1903 roku wychowaniem Władysława i jego rodzeństwa zajmowała się tylko matka,
ponieważ ojciec Józef Jończy zmarł w wieku zaledwie 36 lat. Od 1909 roku Władysław uczęszczał
do Cesarsko- Królewskiego Albrecht Gymnasium w Cieszynie. W czasie I wojny światowej służył w cieszyńskim 100 pułku
piechoty, najpierw jako podchorąży, a od 1917 roku w stopniu podporucznika. W
listopadzie 1918 roku został wcielony do Wojska Polskiego, a w 1919 roku
zweryfikowano go w stopniu porucznika służby stałej. W tym czasie jako członek
Tajnej Organizacji Wojskowej brał udział w przygotowaniach do plebiscytu na
Śląsku Cieszyńskim, który miał rozstrzygnąć o przynależności tego regionu do Polski
lub do Czechosłowacji. Ostatecznie do tego plebiscytu nie doszło i Śląsk Cieszyński podzielono w
1920 roku między obydwa państwa.
Dalsza kariera wojskowa Władysława Jończego związana była ze służbami weterynaryjnymi. Służąc w Okręgowym Szpitalu Koni nr III w Grodnie, studiował jednocześnie weterynarię. Dyplom lekarza tej specjalności uzyskał w 1924 roku na Uniwersytecie Lwowskim. Awansował kolejno na kapitana (w 1928 roku) i majora (w 1937 roku). Był lekarzem weterynarii w Zapasie Młodych Koni w Górze Kalwarii, a następnie kierownikiem laboratorium hipologicznego w Centrum Wyszkolenia i Badań Laboratoryjnych w Warszawie.
Brał udział w wojnie obronnej 1939 roku jako szef służby weterynaryjnej w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie”, dowodzonej przez generała Franciszka Kleeberga. Po kapitulacji SGO „Polesie” trafił do niewoli niemieckiej i był aż do 1945 roku więziony w Oflagu VII A w Murnau w Bawarii.
Zaraz po wyzwoleniu powrócił do Polski i do służby w Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych Odrodzonego Wojska Polskiego. W 1946 roku już jako podpułkownik został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W latach 1947-60 był komendantem Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych w Puławach, przekształconego potem w Ośrodek Diagnostyki i Zwalczania Zagrożeń Biologicznych Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii. Służbę zakończył w stopniu pułkownika.
W księdze pamiątkowej „100 lat weterynarii w Puławach 1862-1962” pod redakcją Konrada Mellaka podkreślono jego zasługi nie tylko dla Centrum, ale i dla miasta Puławy:
„Całkowicie oddany zawodowi, służbie wojskowej i Centrum, wybitnie przyczynił się do jego rozwoju i utrzymania na wysokim poziomie. Nie poprzestając na mocno absorbującej go pracy służbowej, brał aktywny udział w życiu społecznym i kulturalnym miasta, za co w uznaniu swoich zasług został odznaczony honorową odznaką Puław.”
Centrum kierowane przez Jończego między innymi założyło w ramach czynów społecznych instalację wodociągową na dwóch ulicach, udzieliło pomocy w rozbudowie sieci kanalizacyjnej i elektrycznej, brało udział w akcjach przeciwpowodziowych i przeciwpożarowych, organizowało szkolenia dla cywilnych lekarzy weterynarii, a nawet Mistrzostwa Polski w jeździectwie.
Władysław Jończy zmarł 10 listopada 1966 roku. Jego dokonania zostały upamiętnione specjalną tablicą umieszczoną na gmachu placówki w Puławach, którą przez 13 lat kierował. Oprócz Krzyża Zasługi posiadał również Medal Niepodległości.
 |
| Puławy 1951 Władysław Jończy stoi jako drugi z lewej strony Źródło facebook- Puławskie historie |
 |
| Puławy 1952 Władysław Jończy trzeci z prawej Źródło facebook- Puławskie historie |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz