Choczeńskie rody- Klaczakowie

Założycielem choczeńskiego rodu Klaczaków był Ignacy Klaczak z Barwałdu Średniego, który urodził się 1 sierpnia 1820 roku jako syn Marcina Klaczaka i Reginy Wątorki. Ignacy był ich ósmym z kolei dzieckiem, a drugim o imieniu Ignacy. Jego brat imiennik zmarł w 1820 roku w wieku 11 lat. Marcin i Regina Klaczakowie mieli razem dziesięcioro dzieci- pięciu synów i pięć córek, z którymi mieszkali w domu pod numerem 76.

Własne rodziny założyli później: Jan, Katarzyna (po mężu Stawowa),  Anna (po mężu Suknarowska), Franciszka (po mężu Maluciak), Magdalena (po mężu Bala), najmłodszy z nich Wojciech i właśnie Ignacy, który jako jedyny z rodzeństwa wyprowadził się z Barwałdu i osiadł w Choczni.

Pierwsza wzmianka na temat jego obecności w Choczni pochodzi z austriackiego spisu własności (Grundparzellen Protocoll) z połowy XIX wieku, gdzie figuruje on jako właściciel domu nr 343 oraz ponad 9 morgów w Niwie Zakościelnej, rozpościerających się pasem od Choczenki, przez Białą Drogę, Pagórek Ramendowski i Konówkę w kierunku Zawadki. Wcześniejszym właścicielem tej parceli był Bartłomiej Szczur, którego córkę Mariannę Ignacy poślubił w 1855 roku, mimo że była od niego aż o dziewiętnaście lat młodsza.

Od tego roku Klaczakowie zamieszkują w Choczni do dziś, czyli nieprzerwanie przez 165 lat. To niezbyt długi okres w porównaniu z historią pobytu w Choczni na przykład Świętków, Guzdków, czy Szczurów, ale nie należy zapominać, że wszyscy choczeńscy Klaczakowie są także po Mariannie, żonie Ignacego, potomkami nie tylko choczeńskich Szczurów, ale i Styłów, Ciborów oraz Kręciochów.

Ignacy, pierwszy Klaczak w Choczni, miał z żoną Marianną ośmioro dzieci. Z trzech córek – Julii, Teresy i Janiny tylko ta pierwsza dożyła dorosłości, lecz nigdy nie wyszła za mąż i zmarła jako panna w 1927 roku. Dwóch synów Ignacego i Marianny również zmarło w dzieciństwie (Jakub i Ludwik), losy urodzonego w 1866 roku Jana nie są mi znane, a w Choczni  kontynuowali ród Klaczaków: Michał, urodzony w 1868 roku i najmłodszy z rodzeństwa Józef, urodzony w 1873 roku.

Gdy Ignacy Klaczak zmarł w sierpniu 1874 roku, jego najmłodszy syn miał zaledwie 18 miesięcy. Wdowa Marianna już siedem miesięcy później ponownie wyszła za mąż. Z drugim mężem Michałem Odrobiną, młodszym od niej o pięć lat, miała jeszcze syna Teodora i córkę Mariannę. W roku swojego drugiego ślubu była mieszkanką domu nr 60 na Pagórku Ramendowskim. W 1880 roku podczas pożaru tego domu zginęła tragicznie jej siedemnastoletnia córka Teresa Klaczak.

Kolejnym istotnym wydarzeniem dla dziejów choczeńskich Klaczaków były małżeństwa zawarte przez synów Ignacego i Marianny w 1899 roku:

• pomiędzy Michałem Klaczakiem i Balbiną z domu Płonka, urodzoną w 1874 roku,
• pomiędzy Józefem Klaczakiem i Janiną Warmuz, urodzoną w 1879 roku.

Starszy z braci Michał miał ośmioro dzieci- cztery córki (Helenę, Józefę, Annę i Anielę) oraz czterech synów (Jana, Tomasza, Tadeusza i Michała). Niewiele mniej liczna była rodzina jego brata Józefa Klaczaka, ojca dwóch córek (Marii Elżbiety i Feliksy) i pięciu synów (Tadeusza, Adama, Stanisława, Bronisława i Franciszka).

Krótko po urodzeniu najmłodszego syna Franciszka Józef Klaczak wyemigrował do USA. W 1918 roku już jako wdowiec poślubił w Easthampton w stanie Massachusetts wdowę Marię Terela lub Terala, która urodziła mu syna Josepha Stanley'a (1918-1998).

W 1923 roku dojechała do niego córka Maria Elżbieta z pierwszego małżeństwa (ur. 1902), która poślubiła w Massachusetts o 17 lat starszego Bolesława Januszkiewicza i urodziła mu troje dzieci. Jej syn Stanley Januszkiewicz (1927-2007) był współautorem patentu na elektrody niklowe w bateriach alkalicznych.

W czasie spisu powszechnego w USA w 1940 roku Józef Klaczak już nie żył, a jako głowa jego amerykańskiej rodziny figurowała jego żona Maria (Mary).

Tymczasem w Choczni według spisu do głosowania w Referendum Ludowym z 1946 roku zamieszkiwały tylko dwie rodziny Klaczaków:

• Tadeusza syna Michała (ur. 1907) i jego żony Józefy z domu Hatłas (nr domu 59),
• Tadeusza syna Józefa, wdowca po Tekli z domu Widlarz (ur. 1900) i jego żony Stefanii z Porzyckich  (nr domu 579),

a ponadto Helena Widlarz z domu Klaczak, córka Michała.

W zestawieniach szkód wojennych wykazano: Stefanię Klaczak spod nr  579, ze stratami wycenionymi na 59415 zł, jej męża Tadeusza ze stratą  w wysokości 4437 złotych i jego kuzyna Tadeusza (ur. 1907) ze stratą 3974 złotych.

Tadeusz, syn Józefa, deklarował się jako posiadacz 2,8 ha, natomiast jego kuzyn Tadeusz, syn Michała, miał posiadać 1,75 ha gruntów.

Tadeusz Klaczak starszy (czyli syn Józefa) miał tylko jedną córkę Irenę (po mężu Siwek). Chocznianie zwracali się do niego w sprawie napraw swoich lampowych odbiorników radiowych. Zmarł w wieku niespełna 94 lat i spoczywa na choczeńskim cmentarzu parafialnym.

Na tym samym cmentarzu znajduje się grób jego młodszego kuzyna Tadeusza, syna Michała, który zmarł w 1982 roku w wieku 75 lat. Tenże Tadeusz był ojcem Józefa Władysława Klaczaka (1935-2007) oraz Stanisławy Kożuch i Marii Ireny Wider.

Według bazy PESEL w styczniu tego roku żyło w Polsce 179 mężczyzn o nazwisku Klaczak oraz 169 kobiet. Prawie połowa z nich mieszkała w województwie małopolskim, a spore skupiska Klaczaków były także w województwach podkarpackim i śląskim.