Księża z Choczni- ksiądz Ignacy Wójcik

Ignacy Wójcik urodził się 9 lutego 1841 roku w rodzinie Błażeja Wójcika i jego żony Anny z domu Szczur.

Jako piętnastolatek rozpoczął naukę w gimnazjum w Cieszynie (1856), a następnie kontynuował ją w Krakowie, aż do 1863 roku.

Wiadomo, że w 1866 roku Ignacy Wójcik wziął czynny udział w wojnie austriacko- niemieckiej, oczywiście po stronie przegranych Austriaków.

Już rok później został przyjęty jako eksternista od razu na II rok seminarium duchownego w Bochni, kształcącego kadry dla diecezji tarnowskiej, do której należała wówczas Chocznia.

Zwieńczeniem tego etapu edukacji były święcenia kapłańskie, które Ignacy Wójcik przyjął w Tarnowie 24 września 1870 roku, czyli w  wieku 29 lat.

Jako neoprezbiter został skierowany 30 października do parafii Trójcy Przenajświętszej i św. Leopolda w podbocheńskiej Rzezawie. Ze względu na doświadczenie w armii został mianowany równocześnie kapelanem wojskowym.

W 1872 roku został przeniesiony do parafii Matki Boskiej Różańcówej w Lisiej Górze. Rok później proboszczem w tejże parafii został pochodzący z Choczni ksiądz Wojciech Bryndza.

Choczeńska obsada parafii lisiogórskiej przetrwała tylko przez rok, jako że w 1874 roku ksiądz Ignacy Wójcik rozpoczął posługę wikariusza w Straszęcienie, w parafii pod wezwaniem Wszystkich Świętych.

Tam zmarł 30 stycznia 1877 roku w wieku niespełna 36 lat.

Warto dodać, że księżmi usiłowało zostać także dwóch kuzynów ks. Ignacego Wójcika: Franciszek Dąbrowski i Antoni Nowak. Ostatecznie pierwszy z nich wybrał karierę prawniczą, a drugi przeniósł się z teologii na studia filozoficzne.

Księża z Choczni - link