foto Wacław Szymborski- (1918) |
Władysław Bielenin urodził się 22 grudnia 1886 roku, jako syn pracownika kolejowego Jakóba Bielenina i Anny z domu
Fejdych.
Do Choczni trafił w wieku siedmiu
lat- w 1893 roku, gdy jego ojciec otrzymał posadę zawiadowcy i strażnika
kolejowego na nowo otwartym przystanku kolejowym w Choczni.
Był uczniem gimnazjum w Wadowicach, choć brak go jednak w
oficjalnych spisach absolwentów. Ostatecznie ukończył Gimnazjum św. Jacka w Krakowie (1904). Studiował na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego (1904-1910).
Po studiach pracował aktor, śpiewak i reżyser teatralny, występując jako Władysław Bienin. Debiutował w 1909 roku w Teatrze Ludowym w Krakowie. Redagował wtedy również „Wiadomości Teatralne”.
W 1913 roku deklamował w Wadowicach fragmenty „Nocy Listopadowej” na obchodach ku czci Powstania Listopadowego. W latach 1916-19 występował w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W sezonie 1919/20 grał w Cieszynie w Teatrze Plebiscytowym, gdzie pełnił także funkcję sekretarza. W latach 1920-21 był aktorem i reżyserem w Teatrze Miejskim w Łodzi. W kolejnych latach zatrudniano go w:
Po studiach pracował aktor, śpiewak i reżyser teatralny, występując jako Władysław Bienin. Debiutował w 1909 roku w Teatrze Ludowym w Krakowie. Redagował wtedy również „Wiadomości Teatralne”.
W 1913 roku deklamował w Wadowicach fragmenty „Nocy Listopadowej” na obchodach ku czci Powstania Listopadowego. W latach 1916-19 występował w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W sezonie 1919/20 grał w Cieszynie w Teatrze Plebiscytowym, gdzie pełnił także funkcję sekretarza. W latach 1920-21 był aktorem i reżyserem w Teatrze Miejskim w Łodzi. W kolejnych latach zatrudniano go w:
- Teatrze Małym w Warszawie (1921-23),
- Teatrze Polskim w Katowicach (1923-24),
- teatrze w Kaliszu (1926-27),
- Teatrze Letnim w Warszawie (1928-29).
W latach 1929-30 ponownie zaangażowano go do pracy w Teatrze Polskim w Katowicach- przewodniczył również w
miejscowym kole Związku Artystów Scen Polskich.
Grywał także w Białymstoku i we Lwowie.
W czasie II wojny światowej
przebywał we Lwowie i tam widziany był po raz ostatni w 1941 roku. Dalszy jego
los nie jest znany.
Władysław Bienin (Bielenin) był
mężem aktorki Heleny z domu Targosz, występującej później jako Helena Rozwadowska.
Dzieckiem Władysława i Heleny była polonistka i poetka Janina Podlodowska.
Twórczość:
Najbardziej znanym dziełem
Władysława Bienina (Bielenina) jest dramat „Złoty królewicz”, napisany w
listopadzie 1916 roku i wydany nakładem autora w 1918 roku w Krakowie (wydrukowany
przez drukarnię „Głosu Narodu”).
W tej trzyaktowej „opowieści współczesnej”, rozgrywającej się w
wiejskiej chałupie, role rozpisano dla dziewięciu osób. „Złoty królewicz” bywał
grywany w okresie międzywojennym nie tylko na scenach polskich, ale także i
polonijnych w Stanach Zjednoczonych Ameryki.
Władysław Bielenin był też autorem:
- szkicu „Kuba Niedojda ck murga” (1933),
- sztuki w trzech aktach „Pokolenie”,
- dramatu współczesnego „Cud”,
- opowieści w trzech aktach „Paź”.
Było mnie o niego zapytać :)
OdpowiedzUsuńW 1939 trafił do grupy teatralnej Aleksandra Węgierki w Białymstoku, po napaści Niemców na Sowietów w czerwcu 1941 wyruszył w podróż do Kijowa i nikt go więcej nie widział.
Dowiedziała się o tym dopiero w 1950 r. Stefania Bielenin, córka jego brata stryjecznego (zmarła w październiku ub. roku, prywatnie rodzona siostra nieżyjącego już prof. Kazimierza Bielenina), która była studentem na pierwszym roczniku Akademii Medycznej w Białymstoku i tam poznała kogoś kto go znał z lat sowieckiej okupacji.
No i jeszcze brak jest wzmianki o młodszej córce Władysława, Irenie, aktorce Teatru Miejskiego w Bielsku-Białej.
OdpowiedzUsuńPrawdopodobnie urodził się jeszcze w Brzeszczach.
OdpowiedzUsuń