Wiersz na Święta

Fragment wiersza Krzysztofa Woźniaka "Choczeńskie impresje":

Grudzień, oprócz mrozów i śnieżnych feerii,

Zwiastował nadejście upragnionych ferii,

Na które, niemalże od zimy zarania,

Czekał człek wytrwale, niczym na deszcz kania.

Lampki na choince gdy już zapalone,

Stół nakryty i potrawy przyrządzone,

Czcząc starą tradycję, przed samą wieczerzą

Trzeba wyjść na pole, choćby na chwil kilka,

I pójść za stodołę, by zawołać wilka…

A potem życzenia, łzę kryjąc ukradkiem,

Składaliśmy wzajem, dzieląc się opłatkiem;

Do dziś w uszach słowa dźwięczą mi Babcine:

„W miejsce Ojca łamię się z najstarszym synem”.

Wreszcie wśród radości wszyscy społem siedli,

I dwanaście potraw wigilijnych jedli.

Gdy inni świąteczną kończyli wyżerkę,

Szliśmy o północy razem na pasterkę,

Jak to za pradziadów hańdowni bywało,

Choć się z domu na mróz nie bardzo wyjść chciało.

Księżyc srebrzył białe czapy nad dachami,

A śnieg świeżo spadły chrzęścił pod stopami.

Szczeknął pies w oddali, pośród nocnej ciszy,

Dając znać, że czuwa i że wszystko słyszy.

Oto i świątynia pięknie przystrojona,

Pełna już po brzegi, suto oświetlona,

I jak inny zwyczaj każe bardzo stary,

Z obu stron ołtarza stoją już sztandary.

Po lewej stajenka, „z Maryją, Dzieciątkiem,

Ze świętym Józefem, wołem i oślątkiem”.

Słoma i na dachu, i u wrót się ściele,

A opodal wejścia stoi swojski jeleń.

Strażacy w orkiestrze grają z wyżyn chóru,

A lud pełną piersią śpiewa im do wtóru,

Choć - w kolędzie dnieje, czy też tylko świta,

Nikt wokół nie wiedział, nawet skarżypyta.

Wkrótce nowe święto u rodziny będzie,

Bo wikary z Włodkiem chodzą po kolędzie;

Każdy wielebnego godnie chce ugościć,

Aby nie uchybić prawom gościnności.

Jakże więc nie przegryźć choćby po kapeczce,

Jak się nie pokrzepić (tylko po łyżeczce!)

I jak uprzejmego słowa nie zamienić,

Zwłaszcza gdy kopertkę pchają do kieszeni.

Długo przemierzali więc choczeńskie niwy,

Proboszcz na plebanii dreptał frasobliwy,

Coraz wyrażając swe przeczucia wieszcze:

„Prawdaż tak jednakoż - nie widać ich jeszcze!”…

Czas, co wszystko zmienia, i nas też zabierze,

Lecz tych chwil i wspomnień – nikt mi nie odbierze.